De eerste paar dagen

In het vliegtuig komt een russische dame naast me zitten. Zo'n typische rus.Als ze me had vertelt dat ze de zus van Jessica Alba was dan had ik het gelooft. Uiteindelijk blijkt het een rus te zijn die al 8 jaar in Nederland woont. Ze spreekt goed Nederlands maar het russische bloed is ze niet verloren. Ze vraagt of ik ook wijn wil en hier zal ik geen nee tegen zeggen. 3 bekers later stappen we uit in Moskou. De goedkope wijn had er toch wel in gehakt en met -4 en een shirtje is dit niet handig op een ijsbaan. Heel de leuning van de trap zat vol met ijs, net als heel de grond die was bedekt met sneeuw. Heel misschien was het toch wel handig om een trui mee te nemen. Op het vliegveld van Moskou kan ik alleen maar drank en faberge eieren kopen. Die twee dingen sla ik maar over en ik stap in het vliegtuig. Na 2 UUR in het vliegtuig te hebben gezeten zijn we niet veel verder dan een meter. Heel de vleugels liggen onder het ijs. Eenmaal in de lucht kom ik er achter dat er een irritante vietnamees kind achter me zit die de hele nacht kijkt of die door de stoel heen kan slaan. Wanneer ik er iets van zei keek de moeder alsof ik een klootzak was. Na 9 uur vliegen en 2 vieze maaltijden is het eerste wat ik zie op het vliegveld dat een immigratievent een hoop geld krijgt van iemand. Een paar minuten later loopt die vent zo door de paspoortcontrole heen en geeft de vietnamees nog een schouderklopje. Dit begint al leuk in Vietnam. De bagage liet lang op zich wachten en ik besloot om een rondje te gaan lopen. In de wc staat een rus te roken terwijl er nergens mag worden gerookt. Ik vraag hem hoe het werkt en hij zei gewoon doen. Er komen nog 3 medewerkers van het vliegveld langs maar niemand lijkt er iets om te geven. Na 2 uur wachten heb ik mijn bagage en pak ik een taxi naar Hanoi. Ik word afgezet bij een hotel dat 20 dollar vraagt. Een erg mooie kamer maar ik heb niet echt een 3 persoons kamer nodig. Ik besluit toch om hem te nemen want ik had al genoeg gedaan. Ik heb gedoucht en ben naar het centrum gegaan. Daar kwam ik mensen tegen die me vertelden dat dit een achterlijke hoge prijs was. Na mijn besluit om dit hotel te verlaten word de hoteleigenaar ineens gruwelijk boos. Hij wil 10 dollar omdat ik zijn handdoeken heb viesgemaakt, anders zou die de politie gaan bellen. Ik geef hem mijn oude verrotte beats en zeg dat die deze mag hebben of hij kan de politie bellen. Hij werd boos maar door zijn vriend word ik haast de winkel uitgeschupt. Aangekomen bij mijn nieuwe hostel is het allemaal stukken beter. Midden in het oude centrum, hier kan ik meteen heel goedkoop eten en drinken. Iedereen eet hier aan kleine tafeltjes op straat met kleine krukjes erlangs. Deze krukjes gaan na 2 uur vervevelen dus heel lang blijf je ook niet in de kroeg zitten. Ik zit inmiddels naast een 34 jarige oosterrijker die er al even rondloopt. Hij vertelt me hoe hier alles werkt en we gaan weer naar een andere tent. Weer wat biertjes drinken en bananen vreten. Even later vraag ik aan een kroegeigenaar of ik naar z'n toilet mag. Hij tikt een paar mensen aan en zegt dat ze weg moeten. Dit was niet echt mijn bedoeling dus ik zeg hem dat dit niet nodig is. Hij blijft doorgaan en achter me springen 5 agenten een auto uit en vegen de hele stoep leeg. Niemand mocht op de stoep zitten en de agenten gingen weer verder. Later op de avond kwamen we in een kleine maar goeie club. Alleen maar vietnamezen die populair doen met flessen whiskey. Ik hou het maar bij de heineken. We gingen weer verder naar een andere kroeg. Een backpack cafe dat meer weg had van een of andere krakersparty. Wel gezellig dus we drinken maar wat biertjes. Na een half uur komt er weer politie binnen en de muziek gaat zachter. Ze drinken wat cola en na een half uur moet iedereen eruit. De eigenaar sluit af en de agenten gaan weer weg. Op hetzelfde moment draait hij die toco weer open en het feestje kan verder. Uiteindelijk maar naar huis gegaan. De taxichauffeurs vragen overal veel te veel voor en onderhandelen kunnen ze ook niet echt. De taxichauffeur wil 50.000 dong. Ik wil maar 30.000 betalen. Hij gaat er niet mee akkoord maar na dat ik de deur rijdend open trek vind hij het allemaal wel goed. Bij het afrekenen kan ik hem alleen een briefje van 500.000 geven. Ik krijg maar 200.000 terug en hij liep weer grappen te maken. Hij snapte het niet of wilde het niet snappen. Heel de tijd gebruikte die vieze wisseltrucjes en had hij geen geld meer. Na dat ik zijn knie op til flikkert er een dik pak geld bij de handrem. Ik zal hem eens voordoen hoeveel ik nodig heb en ik pak het geld wat hij nog had. Uiteindelijk maar 430.000 terug gepakt maar allemaal in briefjes van 20.000. Na de hele stapavond en mijn jetlag had ik er geen zin meer in dus ik laat hem maar winnen. De vietnamezen hier spelen alles vies en hoe viezer je meedoet hoe beter het wordt. Vandaag ben ik met tuttie tut door de stad gereden. Een gluiperige vietnamees die water jat uit de mandjes van andere scooters. Ik heb een oude gevangenis gezien die er niet heel gezellig uitzag. Ik zal me maar een beetje gedragen. Verder nog het ho chi ming museum en musoleum. Dit was niet heel spannend en ging alleen maar over vage dingen die niks met elkaar te maken hadden. Morgen ochtend ga ik met de bus naar Halongbay dit is een mooie plek aan de kust. Daarna naar Sapa dat is in de bergen dus ik weet niet hoe het gaat zijn met het wifi.
Houdoe