Vietnam en eerste dagen Cambodja

Nadat ik hanoi had verlaten heb ik besloten om met een lokale bus naar halong bay te gaan. Op het station was het niet lang zoeken naar een bus. Het was een kleine bus waar in mijn ogen 12 mensen in pastte. Aan het einde zaten er 21 mensen in. Maar dat was omdat de buschauffeur elke keer naast de snelweg stopte als die iemand zag lopen. Zo zag die ook een vietnamese man lopen die de rest van de 5 uur durende busrit op mijn schouder zou lopen kwijlen. Tijdens de busrit leerde ik een vietnamees stel kennen die engels konden. Ik kreeg een lange grote pijp in m'n handen hij stopte er wat shag in en de busreis begon weer wat leuker te worden. Ik had geen idee waar ik eruit moest maar dit stelletje kon me wel helpen. Na een tijdje word ik wakker gemaakt en word me verteld dat ik de bus uit moet. Het meisje verteld me duidelijk dat ik voorzichtig moet zijn. Later in nah trang kwam ik er achter waarom. Met een staat die half wakker is zie ik m'n tas op de grond naast de bus liggen. Ik stap uit en de bus rijd verder. Ik merk dat ik naast de snelweg sta. Niet heel tof met 32 graden. Na 5 minuten komt er een motor naast me rijden en die wil me wel naar halong bay brengen. Na 5 km brengt hij me naar een goedkoop hotel met uitzicht op de zee. Op het moment dat ik naar buiten wil gaan kom ik 2 engelsen tegen. Rosie en dave, we besluiten om met z'n allen wat te eten en uit te zoeken waar we precies heen moeten zonder afgezet te worden. De volgende dag vertrekken we om 8 uur met de ferry naar cat ba island. Een oude roestige boot, maar wel voor maar 0,80 cent. Heel langzaam varen we langs alle grote groene rotsen. Het weer was goed en na de drukte van Hanoi was dit een erg fijne sfeer. Aangekomen op cat ba island krijgen we een taxi die ons langs alle bergen naar het toeristische gedeelte brengt. Ondertussen zien we nog een stel toeristen een scooter de greppel uit duwen. Er was genoeg te zien op dit eiland dus waarschijnlijk was die gewoon bats boem 2 meter naar beneden gevallen. Na nog een hond te hebben aangereden ( hij rende wel meteen weer weg) komen we ook nu weer bij een mooi hotel met uitzicht op zee. We eten wat en gaan weer kijken wat we het beste kunnen doen. Via het hotel kregen we een tour naar monkey island. Een klein jungle eiland waar apen te zien zijn. De eigenaar van een strandtent vertelt ons voorzichtig te zijn met de apen. Het maakte niet heel veel indruk en we gingen de jungle in. Op slippers was dit misschien niet het slimste, rosies slipper schoot telkens los. Goed bezweet komen we aan bij een gruwelijk mooi strand. We hadden nog kano's tegoed dus we moesten weer terug. Dave en ik zijn de kano's gaan halen en rosie bleef achter vanwege haar slippers. Na 15 minuten vechten met m'n kano had ik eindelijk door dat ik achterin moest gaan zitten als ik de kano ergens heen wilde krijgen. We haalden rosie op en zijn langs de rotsen gaan kanoen. Er was nog een halve fles wijn over van de avond daarvoor dus die hebben we maar genuttigd op een privestrand. Aan het einde van de dag zagen we eindelijk aapjes. Leuk waren ze niet want ze begonnen ineens als een malle te rennen toen we te dichtbij kwamen. Ik liep terug naar het strand en daar zaten een paar aapjes me op te wachten. Ik dacht altijd dat aapjes leuk waren maar van dat idee ben ik nu ook af. De aapjes zetten een sprint en ik doe met ze mee. Na zo'n 15 meter worden ze afgeleid door een oudere franse tourist. De vrouw schrikt en laat haar brillenkoker vallen. De aapjes pakken de brillenkoker en sprinten weer terug de bossen in. Hiervoor had de meneer ons dus gewaarschuwd. Na een geslaagde dag keerde we weer met de boot terug naar huis. De volgende dag zouden we de 21 urende busreis pakken van Halong bay naar Hoi an. We zaten achterin de slaapbus, telkens als de buschauffeur te hard over hobbels reed werd m'n zware gespierde lichaam bijna uit bed gegooid. 70 procent van de tijd heb ik geslapen. We lagen naast de wc en de bedden leken meer op een op maat gemaakte doodskist. Tijdens een stop kregen we noodlesoep. Nadat ik de vliegen eruit had gehaald heb ik 5 happen genomen en toen had ik het wel gezien. Nog even snel naar de wc zat er niet echt in, want ik ging bijna over m'n nek toen ik dat hol in kwam gelopen. De bus reis was tot zover niet echt een succes. Ook jammer dat ik er eerst vanuit ging dat de reis maar 10 uur zou duren. Hoi an valt meteen goed in de smaak. We hebben een kamer bij iemand in z'n achtertuin. Het stelt niet veel voor. Een 2-persoons bed en een matras op de grond. In hoi an komen we er al snel achter dat je behoorlijk goed op stap kan. Nadat rosie was vertrokken om naar bali te gaan, leerde ik met dave een propper van een club kennen. Een kleine rare grappige gast. Later ging dave voor deze club werken en dat had ik ook zo z'n voordelen voor mij. Ik kon thuis gaan eten bij de familie van de propper. En ik heb ook nog een nacht doorgebracht bij het huis van de eigenaar. Nadat ik me moest douchen met water uit de rivier en m'n behoefte in een gat moest doen heb ik dit maar weer verlaten. Tijdens mijn zoektocht naar een nieuw hostel kwam ik 2 zwerfhonden tegen die me wilde opeten geloof ik, hard schreeuwen werkt goed voor dit soort situaties. Ook kwam ik nog 2 amerikanen tegen. Ted en Rob, we vinden een goed hotel en besluiten die avond op stap te gaan. Alles wat fout kon gaan die avond is zeg maar fout gegaan. Met een motortaxi vervoerde ik me normaal van bar naar bar. Rob had een discussie met een chauffeur over de prijs. De chauffeur zei 50.000 en Rob zei 15.000. 15.000 was een hele redelijke prijs voor die afstand. De chauffeur vroeg ongeveer 100 euro voor een enkeltje amsterdam met de ns. Rob geeft hem 30.000 en hoopt het hiermee op te lossen. De chauffeur gooit het geld op de grond en pakt ipv het geld een baksteen. Op dit moment pak Rob de arm van de taxichauffeur. Toen ik dit zag gebeuren, kwam ik er tussen staan en kreeg ik zoals gewoonlijk weer een klap op m'n kaak. Uiteindelijk raakte die me niet echt dus zo'n probleem was het niet. Nu kwam Rob er weer tussen. Aangezien we voor de club stonden waar de propper werkte die ik leerde kennen ging ik snel naar binnen om hem de ruzie te laten sussen. Hij komt naar buiten en merkt dat het een vriend van hem is. Hij slaat met een bierfles 4 keer tegen z'n hoofd en iedereen vond dit zo raar dat het gevecht inderdaad stopte. Uiteindelijk hadden we veel bekijks getrokken van andere chauffeurs en toeristen. De propper komt naar buiten met een samoeraizwaard in z'n broek om iedereen vriendelijk te verzoeken verder te gaan met waar ze mee bezig waren. Later op de avond hebben we nog broodjes gebakken bij een bakkerij. En toen we terugkwamen stond Rob voor het hotel met een andere chauffeur te praten omdat, die geen geld had en alleen naar een pinautomaat moest. Omdat de gemiddelde vietnamees 5 woorden engels spreekt was dit niet makkelijk. Nadat we dit bedrag hadden voorgeschoten konden we eindelijk gaan slapen. De dag erop besluiten we om naar nah trang te gaan. Na een 12 uur durende busrit die niet veel beter was dan de eerste kwamen we aan in nah trang. Nah trang was net zoiets als hoi an maar dan wat groter. We besluiten om naar het strand te gaan. We huren een bodyboard en zijn de hele dag bezig om over de beste golven te surfen. Wanneer ik op het foute moment de golf inging werd ik min of meer aangereden en kwam ik 10 meter verder naar boven met een zandbak in mijn zwembroek. Dit was een goeie dag met veel zon en leuke activiteiten. Deze avond besluiten we om op stap te gaan en het was een prima avond waar alles ging zoals het zou moeten gaan. Ted kreeg nog een slagroomtaart in z'n gezicht maar dat was het. De dag daarop hebben we eigenlijk weer hetzelfde gedaan alleen nu was ik moe en besloot rond 2 uur alleen naar huis te gaan. Dit was niet het beste idee dat ik tot zover had want na een tijdje begonnen 3 vietnamese vrouwen me te betasten. Het leken wel hoertjes dus ik liep maar door. Ze sprongen op een scooter en reden snel weg. Op dat moment besefte ik dat het geen hoertjes maar zakkenrollers waren. Zo'n 200.000-300.000 was weg wat hetzelfde is als 8-12 euro. Niet een heel groot probleem maar wel vervelend. Door dit hele gebeuren was ik de weg kwijt geraakt en wilde een motortaxi me wel wegbrengen. Na 20 min rijden werd ik boos omdat ik wist dat ik niet verder dan 5 min verwijderd was van m'n hotel. Een dikke vriend van hem kwam naast me rijden. En daarna stopte we. Hij wilde 1.000.000 voor die taxirit wat 40 euro is ongeveer. Ik had al geen geld en hij had me ook nog niet eens afgezet bij m'n hotel. Hierdoor werd ik nog bozer. Toen z'n dikke vriend zich bedreigd voelde pakte hij heel origineel een baksteen. Inmiddels was ik half ontvoerd en beroofd en probeerde ze me ook nog eens te naaien. Hierdoor werd ik zo boos, dat het me niet veel uitmaakte wat ze deden maar dat ik ze nooit vrijwillig m'n geld zou gaan geven. Ik had al gauw door dat het niet veel meer was dan dreigen, anders hadden ze al wel wat gedaan. Door m'n geschreeuw en gescheld komen 2 andere taxi's langs en hadden al snel door dat er iets niet klopte. Een van die twee heeft me uiteindelijk voor een normale prijs naar m'n hotel gebracht. De dag erop hadden ted en rob mooie verhalen over de avond, ik had wat mindere. Met toch goeie zin gingen we via een kabelbaan over de zee naar een eiland dat helemaal was omgebouwd tot een attractiepark. Er was een waterpark met de grootste glijbanen die ik ooit had gezien. En er was een wit zandstrand met helderblauwe zee. Na hier de halve dag te hebben rondgedold zijn we naar het attractiepark gegaan. En hebben we alles gedaan wat je er maar kon doen. Ze hadden nog een gave rodelbaan dwars over de bergen en het eiland. Hierdoor had je een mooi uitzicht en kon je tegelijkertijd snel rond racen. Verder was er daar nog een grote speelhal waar alles gratis was. Van botsauto's tot een rodeostier. En van racen tot chinese karoake dingen. Nadat we nog een watershow hadden bezocht zat de dag erop en waren we er allemaal behoorlijk zeker van dat het een gruwelijk goeie dag was. S'avonds zijn we gaan slapen. Om de volgende dag te vertrekken naar Saigon. Na een 12 uur durende treinreis kwamen we aan in een verpauperde stad, waar nog veel meer scooters waren dan in Hanoi. Uiteindelijk na lang lopen kwamen we in het goeie gedeelte van de stad. Waar de versace, louise en de jaeger winkels waren. Voor het eerst in vietnam zie ik weer dikke mooie auto's. Autogarages met bentleys, waar tegelijk een vrouw tegenover zit te bedelen. Een zo'n bentley is waarrschijnlijk net zoveel waard als een hele wijk van die krotjes. Enfin dat verschil blijf je altijd houden. We waren nog naar het oorlogsmuseum geweest over de vietnamoorlog met Amerika. Daar ben ik er achter gekomen dat Amerika de meest lompe dingen heeft gedaan waar mensen vanwege gespoten gassen nog steeds last van hebben. Regelmatig worden er nog misvormde baby's geboren omdat een van hun ouders een gevaarlijk gas heeft ingeademd. Verder nog wat martelkamers en cellen gezien. De 2 amerikanen rob en ted waren er niet blij mee om op dat moment amerikaans te zijn. Tijdens het spitsuur in de stad ontstonden er files van zo'n 150 meter omdat een auto iets deed waar de rest niks mee kon. En deze files waren alleen maar gevuld met scooters. Het verkeer in hanoi was makkelijker. Hier was het af en toe best eng om over te steken. Je weet niet altijd wat de scooters en bussen toen en soms lijkt het of je geen kant op kan. Uiteindelijk komt alles weer goed en rijden ze wel om je heen. Diezelfde avond pakken we de bus naar rach gia om vervolgens de boot te pakken naar phu quoc. De bus was niet echt optimaal. Geen beenruimte en twee baby's die de hele rit huilen. Aangekomen in rach gia om 3 uur was hier weinig meer te zien. We worden geholpen door wat mensen op straat en een half uur later zitten we in een klein restaurantje te wachten tot de boot vertrekt. Er schiet nog een rat over straat, z'n silhout is goed te zien achter een brandend vuurtje op straat. De boot ging snel en binnen 2 uur waren we op phu quoc. Een heel heel heel mooi eiland waar alles perfect was. Het was wel een gepensioneerd eiland, de gemiddelde leeftijd was zo'n 60 jaar. Dat mocht de pret niet drukken want we hadden al snel een relaxte reggae bar gevonden. Waar rob later nog zou optreden en voor een hele mooie avond zou zorgen. We hadden later nog scooters gehuurd, soms konden we 100 rijden en soms konden we niet veel harder dan 10. Eerder die week waren Jacob tegen gekomen. Een relaxte gast van 44 die er al een paar maanden woonde. Hij kende alle weggetjes, zonder hem waren we waarschijnlijk heel hard verdwaald. Later op de dag kwamen we aan bij een waterval. Eerst nog een kilometer omhoog door de jungle lopen. Goed bezweet kwamen we aan bij een koude waterval, die heerlijk was om er onder te staan. We hebben hier iets te lang gezeten, toen we weer gingen werd het donker en konden we niet veel zien in de jungle. Soms maakte rare beesten in de bosjes rare geluiden. Hierna kwam ik erachter dat m'n scooter geen licht had. Heel de weg naar huis zonder licht over slechte wegen. De wegen in belgie zijn net een gladde bowlingbaan vergeleken met dit soort wegen. De volgende dag zijn we gaan snorkelen. Jacob was weer meegegaan omdat de eigenaar van de boot een vriend van hem was. Ik kreeg een snorkel en flippers, en kon het water in. Toen ik het water in sprong en rond keek in het water schrok ik. Ik had niet verwacht midden in een zilver-gele school vissen te belanden. Uiteindelijk heb ik de hele dag in het water gezeten om te chillen met de vissen, de krabben, de kreeften en die gekke plantjes die ineens wegschieten als je te dicht bij komt. Soms kon je door halve grotten zwemmen om daarna weer in een vage onder waterwereld terecht te komen. Die nacht heeft het ongelooflijk hard geregend. Ted en ik kwamen op het geniale idee om morgen door de modder te gaan racen. Rob was het hier ook mee eens, de wegen waren slecht. Sommige kuilen in de zandwegen waren zo diep dat de halve scooter nat was. Rob ging nog een keer onderuit toen die vergat welke van de twee z'n achterrem was. Een grote dikke lelijke bruin-zwarte spin was boven op m'n kruis gevallen. Met enige paniek sloeg een vietnamees jongetje de spin met een stok van m'n kruis. Ipv eraf te gaan kroop die naar beneden om vervolgens op de grond te vallen. Met 5 overtuigende stokslagen maakte de jongen de spin plat. We reden steeds harder en ik knalde ineens op een grote steen op de weg. M'n achterkant kwam een halve meter van de grond en me band was zo lek als de portefeuille van Griekenland. Ik en rob bleven achter en ted ging op zoek naar hulp. 30 minuten later kwam die blij terug met een vietnamees. Het was al snel duidelijk dat hij er op die plek niet veel aan kon doen. We vertrokken naar z'n dorp waar hij de binnenband had vervangen. Ondertussen moest ik wachten in een hangmat. De band was gemaakt en we gingen weer verder. Voor 10 minuten want daarna klapte die weer. We konden weer terug naar het dorp om de monteur teleur te stellen. Nu gebruikte hij niet meer dan vuur om mijn band te maken. Inmiddels was het pik donker en ik had nog steeds geen licht op m'n scooter. In een ruige v-formatie reden we terug om vervolgens in slaap te vallen in onze bungalow aan het strand. Hierna zijn we naar cambodja gegaan. De grensovergang konden we gewoon overlopen en er leek niet echt een controle te zijn. Behalve voor een engels stel dat iets fouts had. 1,5 uur in een warme bus wachten en we konden weer verder naar sihanoukville. Cambodja was gelijk al een stuk beter dan Vietnam. De mensen waren aardiger en minder uit op je geld. We trokken in bij een prima hostel om daarna een oude bekende van rob op te zoeken. We zijn die avond goed op stap geweest. de volgende morgen wilde ted naar een bar waar ze een skateramp hadden. Eenmaal deze gevonden was dit een hele relaxte plek die word gerund door 4 backpackers. Niet echt regels en vanochtend moest ik de bar voor een uur overnemen omdat ze allemaal weg moesten. Niemand was langsgekomen dus heel druk had ik het niet. We hebben hier nog een geniale full moonparty op het strand gehad, met vooral goeie muziek en gezellige mensen. De dag daarop zijn ted en rob verder gegaan naar pnom penh. Ik ging op zoek naar een nieuw hostel en kwam bij een groot hostel uit. Het had een zwembad en een bar dus dit leek me prima. Die dag heb ik weer de hele dag bij de strandtent gezeten. Lee ( een australier) had 2,5 kg buffelvlees gekocht. Met 6 man hebben we meer dan genoeg kunnen eten. Na de goede maaltijd kwam ik aan bij m'n hostel waar het ineens een andere wereld was. Blijkbaar was dit ook een van de uitgaansplekken. Overal waren mensen een feestje aan het vieren. Ik ging naar m'n bed ( een dun rubberen matras in een kamer met 20 mensen) Niet veel geslapen die nacht omdat er elke 10 minuten mensen in en uit liepen. De volgende ochtend kwam ik erachter dan m'n portemonnee kwijt was. Na lang zoeken en alle plekken waar ik was te hebben gecontroleerd. Ben ik maar naar een internetcafe gegaan om m'n passen te blokkeren. Omdat m'n simkaart eerder kapot was gegaan kon ik ook niet bellen of geld overmaken. Op zulke momenten is het altijd handig om een vader en moeder te hebben die geld overmaakte naar een bank. Ik moest m'n gegevens invullen en 5 minuten later was ik weer een rijke man. De taxichauffeur die me de dag ervoor had geholpen om me rond te rijden langs de banken deed hetzelfde deze ochtend alleen dan met een tour rond de stad. Elke keer als ik ergens naar buiten loop. Hoor ik iemand ryan roepen en daar is dan m'n vertrouwde taxichauffeur. Eigenlijk een soort privechauffeur want hij wacht overal tot ik weer weg ga. Na alle rijke, arme, mooie, lege plekken van de stad en strand te hebben gezien. Kwam ik weer aan bij ootreach beach. Hier nog genoten van de zon en weer terug gegaan om te gaan slapen. De volgende dag moest ik een internetcafe hebben. Na 3 minuten lopen kwam m'n chauffeur weer langs om me een gratis rit te geven. Cambodja bevalt me een stuk beter dan Vietnam. Niet zo druk de mensen zijn een stuk aardiger. Een stuk minder criminaliteit en dat zorgt voor een veel relaxtere sfeer. Morgen ga ik nog een scooter huren om de stad te verkennen. De dag daarop vertrek ik naar koh rong om te gaan snorkelen of duiken.